Beste Ben,

Nog achteraf een bijdrage voor je 70 jaar.

Ik had mijn best gedaan, maar het systeem van Heleen was voor mij iets te ingewikkeld en het epistel dat ik had opgesteld, verdween uit de computer. Je snapt het vast wel.

Daarbij komt, dat niet iedereen hoeft te lezen, wat ik aan jou schrijf.

Ik wil je Ben de geluksvogel noemen, waarom?

Eerst terug in de tijd, naar najaar 1982.

Ik had mij net gevestigd in Heerenveen en er stapte een man binnen, grote snor, leren jack en stelde zich voor als BenSeijger en had het laboratorium overgenomen van Hulsink en die kwam de afspraak van de introductie bij de klanten niet na.

Het was een mix van lef en hulpeloosheid. Mijn vader was er ook en  we keken elkaar aan en ook hij had vertrouwen in jou.

De start van een 30 jarige hechte samenwerking, die zich ontwikkelde tot een vriendschap. Bij jou kan ik proefballonnetjes oplaten, plannen toetsen in een vroeg stadium.

Wat zijn we in die dertig jaar allemaal zo gaan doen.

Praten over het vak, waar liggen kansen, waar de problemen.

Je hebt me geweldig geholpen met het ontwikkelen van de EVAA en ik ben blij, dat ik in een zeer vroeg stadium mee kon doen met Digimodel. Daardoor ben ik een van de eersten geweest, die de praktijk volledig gedigitaliseerd had. Gevolg daarvan is, dat ik een goede opvolger voor mijn praktijk kon vinden en hij ontwikkeld al een band met Roelant.

Leuke dingen verder als fietsen met “Het losse bandje”.

Geluksvogel ook omdat ik je nogal eens geduwd heb! Resoluut als altijd heb je de laatste keer je fiets ter plekke verkocht!

Airmotors. Met de motor was het ook altijd wat. Die keer in Schotland, dat je papieren wegwoeien. Niet teruggevonden, wel teruggekregen. Geluksvogel! En toch nog op tijd de boot gehaald!

Ben, ik ben je verder heel dankbaar, dat je iedere keer dat ik iets organiseerde je het laboratorium liet sponsoren.

Verder mag ik natuurlijk niet je inzet voor de tandheelkunde in Groningen onvermeld laten. Er loopt een aantal collegae van mij rond, die kunnen zeggen, dat ze nog iets van een echte vakman hebben geleerd.

Geweldig vind ik ook, hoe je het bedrijf hebt uitgebouwd, tegen de verdrukking in.

Je bent ook een geluksvogel met Marina en de kinderen.

Het was prachtig jou te zien dansen met je kleinkinderen. Het was trouwens helemaal een geweldig feest, ik vond het heel erg leuk een aantal van jou stafleden weer eens te zien.

Dat de zaak doorgezet wordt door Roelant is ook geweldig voor je personeel en ook voor de klanten.

Ben en Marina, hartelijk dank, dat ik ook in jullie inner circlevan gezin en huis welkom ben en daar op zijn tijd hartelijk word ontvangen.

Het ga jullie goed en we houden contact.

Hartelijke groet,

Bernard Akkerman

P.s., ik had een foto willen toevoegen uit het fotoboek van deAirmotors, dat we op een put zitten en een biertje drinken, maar dat lukte me ook niet.

Zo lang als ik me kan herinneren kruisen onze paden. Als vriend van Chris en Inez, via stages, lange gesprekken/discussie over zaken doen, politiek en dikke auto’s, naar werkgever en ex. In al die jaren ben je een bron van energie, kennis, wijzen en minder wijze raad, verbazing, bewondering, ergernis, blijdschap en informatie geweest. Ook heb ik leuk leren vloeken 😉 Maar bovenal blijf je voor mij een bron van inspiratie!  Thanks, Ben  en nog vele jaren bovendien!

Lieve Ben en Marina.

Ondanks dat we elkaar veel te weinig zien, willen we jullie van harte feliciteren met de verjaardag van Ben! We hopen dat jullie een geweldig feest vieren met kinderen, vrienden en andere dierbaren!

Heel veel liefs van Judith van Wessem & Rob Edelenbos

Ben, ik leerde je kennen – zo’n 30 jaar geleden. Jij inmiddels al een redelijk gevierde zakenman, ik een broekie die net aan het begin van mijn “carrière” stond. En jij zou Ben niet zijn als je je niet altijd op de hoogte stelde van het wel en wee van mijn zakelijke ontwikkelingen – inclusief op en aanmerkingen. Ik moet zeggen dat ik er veel van heb opgestoken en altijd met plezier jou verhalen hoor – vooral dan de ongenuanceerde versie van jou visie.

Door de jaren heen zijn we regelmatig op vakantie gegaan met de motor waarvan ik enkele leuke momenten op foto heb vastgelegd en deze dan ook toevoeg bij dit stukje. Ben op de Harley – Ben (uitgeteld) op een stretcher – Ben en Marina in Spanje en Ben bezig om zich in isolerende kleding te hijsen. Op dit soort reizen hebben we altijd veel lol gehad en veel mooie landen en plaatsen bezocht. Een leuke anekdote tijdens een van onze reizen door Spanje was de volgende. Tijdens een wandeling door een plaatsje in Portugal plukte ik voor de dames in ons gezelschap een roos (vermoedelijk uit iemand zijn tuin). Dit kon jij uiteraard niet over je kant laten gaan en zo werd Marina direct na deze vakantie verrast met een gigantische bos rozen. Tja, soms moet je even een zetje krijgen.

Een andere anekdote valt samen met de verbouwing van de boerderij. Ben – besluitvaardig als altijd – belt mij op een avond op. Je had een flinke discussies met de architect (citaat: “die vent is gek!!!”) van je huis gehad en kwam mij raad vragen hoe de badkamer in te richten van zijn nieuwe huis. Er werd vervolgens een fles whiskey voor de mannen en port voor de vrouwen op tafel gezet – het tekenblok werd erbij gehaald en na een paar uur schetsen en het drinken van de hele fles whiskey stond de badkamer als schets op papier. Vervolgens loopt  je mijn badkamer in en besluit dat dezelfde tegels ook maar in jouw badkamer moeten komen. Het resultaat is nog steeds zichtbaar en is een van de mooiere badkamers welke ik heb ontworpen. Vermoedelijk was de whiskey en zeker jou enthousiasme mede verantwoordelijk voor het eindresultaat.

Het leuke is dat met het schrijven van dit stuk steeds meer herinneringen naar boven komen. Deze is ook het vermelden waard. Je had de nieuwe hal in Zeist gekocht om daar Orthotec te gaan vestigen. Je belde mij om de nodige mannen bij elkaar te halen en een plan op te stellen. Vervolgens werd er bij mij op de zaak een vergadering belegd waar iedereen bij elkaar kwam en waar de handtekeningen zouden worden gezet.  Aangezien het om serieus geld ging voor de diverse partijen kwam iedereen op zijn Paasbest aan. Jij daar in tegen kwam op je Harley – een serieuze baard onder je helm vandaan en een leren jas met flink wat franjes. Vervolgens werd er een akte-koffertje uit de motortas gewrongen en kon de vergadering beginnen.Je had het niet door geloof ik maar de meesten heren wisten niet goed hoe ze je moesten plaatsen. Toen je vervolgens je handtekening onder de diverse contracten wilden gaan zetten werd ik door meerdere mannen even apart genomen met de vraag: “wat is dat voor een vent?” Nadat ik ze met enige moeite gerust had gesteld is er uiteindelijk tot ieders tevredenheid een prachtig laboratorium gebouwd. Tja, kleren maken de man en de uitspraak “Ben jezelf” was hier wel heel erg van toepassing.

Ben, ook al zien we elkaar wat minder de laatste tijd (druk-druk-druk!!!), altijd als ik langs kom heb ik het gevoel echt welkom te zijn. Altijd ruimte voor een drankje en een gesprek. Ben, ik heb je leren kennen als recht door zee en eerlijk, niet de meest makkelijke man maar wel één met zijn hart op de juiste plek.

Ben, zorg dat je goed gezond blijft, dan zullen we nog regelmatig het glas (of de kop koffie) met elkaar heffen.

Van harte gefeliciteerd met je 70ste verjaardag

Rudi / Ineke / Ramon

• 
  Ben op de Harley
• 
  Ben geïsoleerd
• 
  Ben uitgeteld
• 
  Ben en Marina

Tsja waar moet ik beginnen, ik denk maar met een paar uitspraken van die ander grote neerlandse filosoof/visionair de heer Johan Cruijff.

“Ik ben er nog steeds van overtuigd dat zoals ik het doe je het moet doen want anders zou ik het niet doen.”

“Voordat ik een fout maak, maak ik die fout niet.”

“Ik maak eigenlijk nooit fouten want ik heb enorme moeite om me te vergissen.”

“Je kunt beter ten onder gaan met je eigen visie dan met de visie van een ander.”

“Ik ben overal tegen. Tot ik een besluit neem, dan ben ik ervoor.”

“Ik denk het niet, daarvoor ken ik de spelregels niet goed genoeg. Ik maak altijd m’n eigen regels”

• Over of J.C. misschien ook scheidsrechter had kunnen worden.

en als laatste quote: VERTROUWEN IS GOED CONTROLE IS BETER!

Als ik terugdenk aan een annekedote dan schiet me eigenlijk meteen de vakantie naar Frankrijk te binnen. Ik was 16 en zou met mn beste maatje Max naar Zuid Frankrijk gaan naar de welbekende camping Le Val Fleury. Jij wou ons als jonkies graag wat culturele bagage meegeven en had daarom besloten dat we met zijn drieen zouden stoppen in Parijs voor een klein bezoekje aan de Moulin Rouge! Zo gezegd zo gedaan.

Met zijn drieen in de “zaab carbio” op naar Parijs. Op en gegeven moment rijden we op de ring bij Parijs (met een km of 160, je rijdt altijd lekker door) toen Max dacht; tis wel warm hier even t raampje openzetten. Jij schrok van het geluid en Max hoorde godver!@!@$Y^%U en heeft daarna nooit meer aan t raampje gezeten…..

Eenmaal aangekomenin het hotel ( na een hoop vloeken en tieren) gaan we met de metro naar de Moulin Rouge. We lopen naar het platform en er rijdt net een metro weg Godver@!#$%&*%$$ we hebben de trein gemist nu missen we de show godver@**&%$$#

Pa relax t is de metro die komt elke 5 minuten…….Je kennis van het openbaar vervoer was niet echt up to date.

Maarrrrrr ondanks t gevloek en getier heb ik een avond gehad om nooit meer te vergeten!!!! echt als broekies in de Moulin Rouge met champagne en sigaren nog meer champagne en een hele hoop lol. Ontzettend gelachen en genoten.

Nog steeds zie ik Max en als we oude verhalen ophalen en het hier over hebben komt er een grote glimlach op ons gezicht.

Lieve pa, je bent niet altijd even makkelijk in de omgang (soms ben je gewoon een major pain in the ass!)

Maar toch je bent een goudeerlijke vent met zn hart op de juiste plek, iemand waarbij je het gevoel hebt dat als je in de shit shit naartoe kan gaan en je dan zal helpen. Een rots in de branding (al ga je nooit zwemmen want daar paren de vissen in) Je bent ontzettend loyaal gul trouw en je zal nooit een vriend of familielid laten zakken.

Zo nou heb ik weer genoeg veren in je reet gestoken hoor (seijger galbakken humor)

Pa we gaan er een mooi feest van maken op 9 februari zodat we weer een mooie herinnering kunnen toevoegen

groeten

roel

Ben, van harte gefeliciteerd met je 70e verjaardag! Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik als vriendin van Heleen geregeld bij jullie thuis kwam op de Venkelgaarde. Vaak keken we na schooltijd onze favoriete soap As The World Turns en er waren meerdere logeerpartijtjes. Ook ben ik een aantal keren met jullie mee geweest op vakantie in Boulouris. Heleen en ik konden dagen achter elkaar doorbrengen op het strand. Ik kan me niet herinneren dat ik jou vaak op het strand heb gezien. Jij genoot meer van een goed boek in de schaduw bij de caravan. Om elkaar daarna wel weer gezellig tegen te komen op het terras of in het restaurant! Ik bewaar hier leuke herinneringen aan.

Vanaf het moment dat Dik en jij elkaar heel toevallig in hetzelfde vliegtuig naar Chicago tegenkwamen, op een minder toevallige plek, nl. de bar van het vliegtuig, zijn ook Dik en jij de beste maatjes. Nog steeds zien we elkaar dan ook bij een verjaardagsfeestje van Heleen, Merlijn, Gina of Alek of bij mijn ouders thuis. Inmiddels zijn Vincent en ik de ouders van Roos, Bas en Tijn. Zij zijn geregeld bij hun opa en oma en komen jou dan ook nog wel eens tegen bij een van je spontane, snelle bezoekjes. Het is leuk om te zien hoe Roos en Bas (Tijn is nog een beetje te klein) genieten van een voetbalwedstrijd van FC Utrecht waar ook jij en Marina vaak bij zijn,  een dagje naar de Harlie-Kie-Dee-dag of de Authentieke Dag. Bas houdt, net als jij en Dik, van (oude) auto’s. Hij rijdt graag mee in de volkswagenbus van Dik, heeft het nog over het bezoek aan de Porsche-beurs en vertelt ons precies hoe het staat met de restauratie van je auto.

We wensen jou, samen met Marina en natuurlijk de hele familie vele leuke, gezellige en mooie jaren toe.

Veel liefs van

Vincent, Manon, Roos, Bas en Tijn.

Beste Ben,

Het is rond 1991 geweest wij elkaar leerden kennen. Jij zocht een advocaat in verband met reuring binnen de VLHT. Ik kan me de details van de zaak niet meer herinneren, maar ik heb het idee dat je ons daarbij ziet als twee cowboys die een bende veedieven goed schrik hebben aangejaagd.

Dat was het begin van een lange samenwerking. Ik heb je in die jaren leren kennen als een bijzonder man: een onafhankelijke geest, gul, sociaal, kritisch maar bovenal loyaal.

We zijn elkaar in de loop der tijd ook als vrienden gaan beschouwen. Ik herinner me lange telefoongesprekken, die voor een klein gedeelte in beslag genomen werden door zakelijk overleg (je was dan even beknopt als in je e-mails) en voor een groot deel door jouw uiteenzettingen en onze discussies over politiek en maatschappelijke vraagstukken en meer persoonlijke zaken. Ik herinner me ook de gezellig etentjes met onze vrouwen, jouw Marina en mijn Odilia.

Ik ben niet zo’n anekdote-man. Daar is mijn geheugen te slecht voor. Maar één ding ben ik zeker niet vergeten: jij kunt bij mij niet meer stuk sinds je me (ook al weer lang geleden) met een lening hebt ondersteund bij de aankoop van ons toenmalige kantoorpand. Het typeert de vanzelfsprekendheid waarmee je mij toen in een moeilijke periode hebt geholpen dat je daar toen en later, na aflossing van de lening, nooit meer met mij over hebt gesproken en nooit iets van me hebt gevraagd, behalve misschien, onuitgesproken, dezelfde loyaliteit die jij toont: op die loyaliteit kun je rekenen, Ben!

Gefeliciteerd, ook namens Odilia, met je 70^ste verjaardag! Ik wens je nog vele gelukkige jaren met je familie.

Jan Roels

(p.s. misschien heeft mijn sympathie voor jou ook te maken met het feit dat jouw naam me altijd doet terugdenken aan het vriendinnetje dat ik rond mijn 18e had. Die heette ook Ben !)

Ben en motorrijden, pardon “Harley rijden”. Ik heb Ben, naast zijn Solex, alleen ooit op een BMW gezien. Verder is het Harley voor en Harley na. Lang geleden, helaas te lang geleden, elk jaar met de Airmotors op stap naar België, Frankrijk, Duitsland en zelfs Schotland. Legendarisch zijn vooral de “rustdagen” op zaterdag. Al weer een dag op de motor zitten? Ben je gek: bijkomen van de vorige dag, een potje tennissen, maar vooral veel ouwehoeren en de wereld verbeteren. Niet zelden in een of ander restaurant.

Hilarisch was onze lunch in Maubeuge, met vier man een leuk restaurant in de Michelin gids uitgekozen en natuurlijk het “Menu Gourmand” genomen met champagne vooraf en bijpassende wijnen en koffie met cognac toe. Aan het einde van de middag bijkomen op het kerkplein, waar het zonnetje het terras aangenaam verwarmde. Daarna weer dineren, waar? “We hebben net toch lekker en goed gegeten, dan weer hetzelfde, toch?” Je hoort het Ben zeggen! Op zijn advies begonnen we met de koffie en cognac en het diner werd besloten met een glas champagne, het aperitief. Onvergetelijk.

De volgende dag was het nog wat bewolkt, ook in ons hoofd, en we gingen op pad richting NL. Nog even tanken en Ben gooide zijn Harley vol met “gazole”. Gasoline is toch benzine, dacht Ben. Helaas, zelfs een Harley doet het niet meer met een tank vol diesel en na een paar honderd meter met een enorm rookgordijn om hem heen, was de reis voor Ben voorbij en is hij achterop bij één van ons uiteindelijk in NL gekomen. Bladzijden met memorabele motor, ahum Harley momenten zijn te vullen, naar Harley 100 jaar in Milwaukee en daar “wonen” in het huis van mijn neven, pech op de ringweg rond Parijs, te veel om op te noemen, leuk en minder leuk.  Ben, mooie herinneringen en ik hoop nog vele in de maak.

Gefeliciteerd, Sandy&Jonneke&Kids

Alhoewel wij hemelsbreed slechts 200 meter van elkaar woonden en onze dochters al dikke vriendinnen waren heb ik Ben zo’n 30 jaar terug pas leren tijdens een vlucht naar Chicago. Heel toevallig zaten wij in hetzelfde vlucht wat misschien nog toevalliger was achter in het toestel op het bankje bij de stewardessen. Wij hebben de hele reis onder genot van diverse cognacjes zitten ouwehoeren. Hieruit is een dikke vriendschap ontstaan. Zondagmorgen tennissen en tussendoor tijdens uitrusten op het bankje effies de week doornemen.Elkaar ook regelmatig onverwachts tijdens vakanties ontmoeten.Over onze business begrijpen wij elkaar snel en is een half woord al vaak voldoende. inmiddels een wereldberoemd (in Nieuwegein dan) duo onder de naam:

KNABBEL & BABBEL:

Vaak op stap JSV voetbal, United Jeugdcup ,Politiek Café,FC Utrecht (Liverpool)’ etc. Als men vraagt wie is nu Knabbel en wie Babbel. Is steevast het antwoord van Ben Dat wisselt en hangt af van wie welke rol op dat moment dan speelt. In ieder geval heel veel lullen,lachen,gieren en brullen.Het blad Onder NAMEN ( zakelijk platvorm voor ondernemend Nieuwegein,Houten,Vianen en IJsselstein) publiceert jaarlijks een top 50 onder de naam ´Wie heeft de macht in de Lekstroom` In het laatste nummer zijn KNABBEL & BABBEL binnengestormd van niets naar plaats nummer 25. Je ziet nu maar eens wat je met die ongein kan bereiken, Nog meer keten en lachen en nu op naar plaats nummer één,

• 
  Knabbel en Babbel

Het was ergens in 1984/5. Ik was net begonnen met de praktijk in Haarlem. En zoals vele van mijn net begonnen collega’s, deden ook wij zaken met Ortholab, in Doorn, toen nog met JHulsink als baas. Ben was toen net in het diepe gesprongen, door (ook nog) de baas van Ortholab te worden. Met een diner in één of ander chic restaurant in gedachten, kwam Ben aan het einde van de dag in de praktijk aanwaaien; dit was hij zo langzamerhand gewend te doen, bij zijn ronde door NL om kennis te maken met zijn nieuwe klantenkring. Toen ging het in Haarlem anders. Ik had boven nog wat over was van een Indische hap van de vorige dag staan. Indisch eten is de dag erna nog véél lekkerder. Ben heeft het geweten, denk ik, met zijn Indische ( Marina) roots.  Met een paar ( hoeveel ben ik al lang vergeten) flessen bier er bij hebben we de pannen uiteindelijk samen schoongelikt.

Een dierbare vriendschap was begonnen. Er zouden nog vele bijzondere eet en vooral reiservaringen volgen. De afgelopen dertig jaren zijn we samen de wereld afgestruind, met en zonder Marina en Jonneke, met z’n tweetjes en in grotere gezelschappen. Altijd lol en niet zelden business, meestal in onvervalst Ben’s onverstaanbare, maar altijd begrijpelijke Engels, Duits, Chinees of Japans.

Onvergetelijke momenten, Ben, ze nemen het ons niet meer af!

Van harte gefeliciteerd. En nog vele jaren lol!

Sandy&Jonneke&Kids

• 
  in de "snackbar"
• 
  japan, 1994
• 
  zonder woorden
• 
  ergens in de USA
• 
  Munchen, wanneer? Sandy, Ben, Joop D.
• 
  Ben
• 
  uitbuiken

Gefeliciteerd met je verjaardag Opa alweer 70 jaar.
Met je grappige snor! 

Liefs van Gina

Schoonpa,

Schoorl in de morgen
Mijn eerste kennismaking met jou dateert al weer van 27 jaar geleden. Ik was 16 en ging met je zoon twee weken naar Texel. Jij zou ons wel even wegbrengen. “Wees op tijd, we vertrekken om 07:00 uur” zei je stellig. Wijn waren braaf om 06:45 uur wakker en zaten beneden te wachten op je. Om 07:00 uur hoorden we gerommel aan de deur en daar was je, stipt om 07:00 uur. Je kwam alleen net terug van een of andere avond met klanten. “Geef me een half uurtje” zei je. En 07:30 uur zaten we in de auto richting Texel. En ja hoor bij Schoorl in een bushalte stopte je en zei je doodleuk “Ik moet even slapen, jullie vermaken je wel he”. Na een uur genoten te hebben van Schoorl in al haar ochtendgloren gingen we weer verder richting Texel. Maar je zette ons niet af in Den Helder wat ik verwacht had maar ging mee op de boot naar Texel met de auto om om ons op de camping op Texel te ‘droppen’. “We zijn toch nog niet op Texel?” Zei je nog.
All the way!

Je dochter
Ja dat was ook wat. Ik en je dochter!. Het was een zomeravond, ik en Heleen bevonden ons in een prille liefdesfase. Maar Heleen zat in Zuid Frankrijk (Boulouris) met 4 jongens. Dat zat mij niet helemaal lekker en daar wilde ik met jou over bomen. Misschien was het een idee om naar Boulouris te gaan dacht ik. Maar ja; geen geld, geen auto en gewoon moeten werken zat daarbij wat in de weg. Na de nodige Whiskey zag jij in ieder geval geen obstakels meer voor mij om direct naar jouw dochter af te reizen.

“Hier heb je de sleutel van mijn SLK, een portemonnee met dollars (kan je in Frankrijk ook mee betalen) en dat werk bel je onderweg gewoon af. Het wordt toch tijd dat je wat anders gaat doen”.

Heb direct gaan toch maar veranderd in 3 uur slapen en dan gaan. Maar ik ging. En je ziet wat er van gekomen is. Inmiddels ben je de opa van onze twee kinderen. En ook die rol neem je met verve op je. Op jouw manier dat dan weer wel.

Welke schillen?
Samen met jou en nog wat mensen in Boulouris op het strand eten. We hadden allemaal een bord met ook wat gamba’s er op. Iedereen had keurig een hoopje garnalenschillen op zijn bord liggen toen die klaar was behalve jij. Ik vroeg aan je, “Ben waar heb jij je schillen gelaten”. Jouw antwoord: “Welke schillen?”. Je had de gamba’s met schil en al opgegeten. Heerlijk was het zei je.
All the way!

Ik heb mooie dingen met je meegemaakt. Je hebt altijd een luisterend oor en staat bij met raad en daad waarnodig. Ik heb veel van je geleerd en genoten en doe dat nog steeds. Als ik maar een klein deel van jouw persoonlijkheid kan overbrengen op mijn kinderen komt het goed met ze. Ben bedankt voor alles en nog vele jaren!

Merlijn

• 
  Cheers mate!

Beste, lieve goeie Ben,

70 jaar!!!  wat een geweldige prestatie!! en blijf vooral genieten!! Nu en dan een Marlborotje en uiteraard een potje bier!! Herinneringen, die zij er zooooo veel…ik noem gewoon paar dingen op die binnenschieten.

Witte BMW motorfiets in de garage, prachtig!

Martijn en ik kwamen jou, Wytse en Roelant tegen bij Rock ‘n’ Roll concert van de helden uit de fifties, toeval? het was top!

Ortholab, tja ook ik heb daar een korte maar leuke periode mogen werken.
Je gaf me een kans, betaalde zelfs een brommer zodat ik kon pendelen tussen Amersfoort en Doorn.
Maar dat gekrab in een gips gebitje….neeee dat was toch maar niks voor mij.

En om dan maar toch in motoren en auto’s te blijven is er nog de Traction Avant!
Bij onze bruiloft in 2007 konden we deze gebruiken, helemaal top!!
Ik heb een leuke foto bijgesloten waar we op de achterbank zitten en mijn ouwe de chauffeur was hahaha.

Beste Ben, ik vind je een prachtkerel, echtgenoot, vader en opa. Ik hoop dat we nog lang met je kunnen lachen en van je genieten!!

Hele mooie verjaardag gewenst!!

Heel veel liefs van Jeroen en Annemarie.

• 
  Traction!

Ben is 70!!

Ruwe bolster blanke pit! We houden van je! gefeliciteerd! Op naar de tachtig! grote snor! Veel gelachen en wat zullen we nog veel lachen! Echt al wel heeel veel gelachen!! Kan op je rekenen! Je helpt altijd! (soms de sloot in, maar ach..)Liefde voor het leven, altijd overleven, genieten, keihard genieten! Je momenten pakken! Luisteren, ook graag naar jeZelf. Pragmatisch een doener en een denker, grappig is dat! Een slechte moppenverteller, maar wel om mee te lachen. AD REM! Hard werken en verantwoording nemen. Pionieren! Geen gevoel voor taal, helemaal niet zelfs. Durven. Faalangstig. Een merkwaardig compromis…Lief voor zijn vrouw en ondeugend. Een zooiverzamelaar, wat een troep heb je!!! Echt een lache kerel!! Redelijk uniek type. EERLIJK. (meestaldan). Een fijn mens…met een boot! En nog veel meer zooi, prachtig, brede interesse noemen ze dat dan. Zoekt de controverse graag op. Vaak een goede kijk op de gang van zaken, vaak ook niet. Visionair!! Beroerd visser, Geen geduld..Grote vingers en een I-phone. Een Cowboy. The Beatles, niet de Rolling Stones. Toon Hermans. Weeskind. Aparte familie. Kortom BEN en…….MARINA!!!!! zonder haar had je je waarschijnlijk allang doodgezopen, dus geef haar maar een kus als je dit leest.

Alle liefs en van harte!!!

en dat we nog veel mogen lachen!!! Anne Wytse en de kinderen, en natuurlijk houden we van je!

• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  IMG_3312
• 
  DSC02746
• 
  IMG_1047
• 
  IMG_0990
• 
  IMG_0334

(ongeveer) 1975 werd ik voorzitter gemaakt van de Schaakvereniging Nieuwegein. Dat vond ik best omdat een voorzitter bij een goed bestuur niets te doen heeft. Nou ja. Het eerste waar ik tegenaan liep was dat de secretaris (Jan Broeze) mij benaderde omdat “het blaadje” weer veel te laat was verschenen. Dat moest sneller komen om de band met de leden sterk te houden! Ik zou de vervaardiger opzoeken en om meer stiptheid vragen. Het zal U duidelijk zijn dat mijn mening ietwat verschilde van die van de secretaris. Ik ging naar de straat en het huis. De man, ene B. Seijger, bleek thuis. Hij was niet in staat of bereid om over ” dat verdomde blaadje” te praten! Hij had andere zorgen! Die moest ik aanhoren en ik begreep wat er aan de hand was….

Hij, Ben Seijger, was het opperhoofd van een bedrijf dat in opdracht van een tandarts apparatuur maakte die bij patienten in de mond geplaatst hun tanden goed zou laten werken. Die man die alles al deed moest nu ook nog aangeven hoeveel tijd er voor een apparaat nodig was. Zo kon bepaald worden of iedereen wel voldoende hard werkte. Dergelijke opdrachten werden uitgedeeld in vergaderingen waarbij de eigenaar van de zaak, de boekhouder, een accountant en Ben Seijger aanwezig waren. Hoe de gesprekken ook liepen, de uitslag was altijd dat Ben in de komende weken iets moest uitzoeken. Hij was diep ongelukkig met de wekelijkse verzwaring van zijn taken. Ik heb hem toen een woord geleerd: HOEZO? Is er niet iemand anders die ervoor in aanmerking komt.

Twee dagen later staat om half zes bij mij op de stoep Ben helemaal gelukkig omdat de wekelijkse vergadering is afgelopen, zonder dat hij een nieuwe opdracht erbij heeft. Zijn verbaasde ” Hoezo ik” had de gehoopte uitwerking gehad.

Beste Ome Ben … Natuurlijk in de eerste plaats van harte gefeliciteerd me je verjaardag. En helaas kunnen  wij er niet bij zijn op deze speciale dag, maar zullen van een land ver weg toch zeer zeker een glaasje (of drie) op jou en natuurlijk Marina’s gezondheid heffen en hoop dat je een geweldig feest mag hebben met vrienden en familie rond je heen.

Tja, anekdotes die heb ik misschien niet zo echt, maar wel een gevoel van goede herenigingen , de meeste zijn van bij mijn Oma, jouw schoonmoeder, in de Iepstraat. Altijd gezellig in de tuin, onder het genot van een biertje and een rokertje. Maar wat het het daarvan het meest bij staat is inderdaad, altijd een joviaal verhaal, een grap om de sfeer er in te houden. Maar naast dat ook zorg en luisteren naar anderen en medeleven.

En ik denk dat juist daar in, in ieder geval voor mij, de dierbare herenigingen naar voren komen. Goed het is op deze dag dan wel geen hoog zomer and zeker geen weer om buiten te zitten. Maar ik will hierbij wel de hoop uitspreken dat je een enorme goede dag zal hebben met vrienden en familie.

Ben, van harte gefeliciteerd met je zeventigste verjaardag en hopelijk nog vele goede jaren tegemoet, — Michiel

Ben,

I don’t know you all that well, but I think my fondest memory of you – to date! – has to be the first time I met you. Such wonderful jovial moustaches, was my first thought: and then, the expression on your face when you laughed at MY face when I had my first taste of raw herring!! It gave me a wonderful insight into your character: full of fun, full of life, full of laughter!

Wishing you a very very happy birthday, I hope you thoroughly enjoy your special day with all those you love around you, and I hope it is the harbinger of many many more birthdays to come!

Liz

Ben is een begenadigd spreker, hij lult je de oren van je hoofd. Macroeconomie, microeconomie, gezondheidszorg, AWBZ of orthodontie. Hij heeft overal verstand van. Hij wekt in ieder geval de indruk. Soms is het verband tussen de zinnen niet voor iedereen duidelijk, maar dat mag de pret niet drukken.

Om niet dezelfde fout te maken, kom ik tot de kern: Ben heeft nog nooit een stuk van zijn bank getekend dat via de post is toegestuurd. Het is niet goed of het deugt niet. De adviseur snapt niet waar hij het over heeft en Ben weet het beter. Welk bancair product dan ook, het wordt alleen getekend als je bij hem op bezoek komt. Je moet er naar toe, liefst op vrijdag. Veel koffie, veel woorden en dan toch met handtekening weg gaan!

Maar hij is verschrikkelijk loyaal, hartelijk en geinteresseerd. Er zijn weinig klanten waar je zo’n band mee kan opbouwen en waarbij de ontvangst zo warm is!

Lieve Ben,

Van harte gefeliciteerd met je 70e verjaardag. Wat een leeftijd man! Heel jammer dat ik niet op je feest kan zijn, maar ik weet zeker dat het een knaller wordt.

Nog even een annekedote over jou. We go way back, want als ik me goed herinner heb ik je leren kennen toen we met het meisjeshockeyteam uit moesten spelen. Je tracteerde op patatjes en dat maakte natuurlijk een zeer grote indruk. Zo lang geleden dus.

In de loop der jaren (ik schat zo’n 25) zijn veel gezellige gelegenheden geweest met de familie, eigenlijk te veel om op te noemen. Annekedote’s zat: Ben met Biertje, Ben met Harley, Ben met groente uit tuin, Ben met beugels, Ben met hoed van Marina op, Ben met pret en vooral Ben met mooie verhalen. Soms zitten er wat jaren radiostilte bij, maar ongeacht hoe lang, ik wordt altijd heel hartelijk ontvangen door jou en Marina. Dat vind ik top! Ik hoop dat er nog vele jaren volgen, want het is altijd gezellig met je!

Ik ken weinig mensen die zo kunnen genieten van het leven, Ben. Ik zou zeggen, ga vooral zo door.

Op afstand: PROOST! Op nog vele jaren in goede gezondheid.

Veel liefs Kiki

We denken dat al het nodige wel al is gezegd, wat een verhalen! Heerlijk om te lezen en jou kennende kan ik me zo wel het een en ander voorstellen.

Onze bijdrage aan dé verhalen is niet groot, sterker nog: niets, daarvoor hebben we met elkaar eigenlijk te weinig malle dingen meegemaakt (behalve borrelen), ondanks het feit dat met elkaar in dezelfde familie zitten.

Hierbij een welgemeend: Van Harte Gefeliciteerd met deze bijzondere verjaardag! Je zou Ben niet zijn als je er niet tot op je botten van zou genieten, samen met Marina en alle kinderen en kleinkinderen. We wensen jullie veel geluk en gezondheid (zo, dat kon nog net…deze late nieuwjaarswens).

Wij vinden het ontzettend leuk dat we weer bij jouw feestje aanwezig mogen zijn!

Veel liefs van ons,

Beste Ben,

Héél hartelijk gefeliciteerd met je 70e verjaardag! Een dikke verjaardagszoen! Een annekedote over Ben? Eerst maar eens een paar kreten:  “Paardebeet”, “Pontella”  en “Achter het Schot”. Weet je het nog?

Het was 1962 toen buurmeisje Els een feestje gaf. Oudste zus Marina was uitgenodigd, wat volleybalvrienden en collega’s van het electrotechnisch bureau Verhoeven, waaronder ene Ben Seijger. “Een hele leuke jongen”, hoorden wij de volgende morgen. Dat konden wij, jongere zussen (en broers), die de stappen op het liefdespad van onze zus met grote interesse volgden, al snel zelf aanschouwen, want reeds vroeg die dag stond Ben bij ons in de Iepstraat op de stoep, of beter gezegd in de achtertuin.

Je bracht leven in de brouwerij, in dat nest mooie meiden, waarover jij later vaak niet kon laten op te merken, dat jij, zoals je het uitdrukte “de eerste keus uit het nest had gehad”. Je bracht je vrienden Ben en Robbie mee, er werden plaatjes gedraaid op de zolder en in de voorkamer en er werd gedanst. Ma maakte het gezellig met toastjes van het huis, een mengsel van leverpastei, mayonaise en hard gekookt ei, en we dronken rode (vruchten?)wijn van de groenteboer, “Pontella”, waar ik absoluut niet tegen kon. Ook onze pa raakte zeer op je gesteld: we weten allen nog hoe hij “op de hem zo eigen wijze”, jouw hospita ging vertellen hoe hij erover dacht, toen jou de kamerhuur werd opgezegd. Hij liet je weten, dat je bij ons blijven, zolang dat nodig was. Je werd liefdevol opgenomen in dat warme nest.

Jouw familie woonde toen in Alkmaar. Marina en jij gingen daar de weekends vaak naartoe en wij hoorden de verhalen over wandelingen in de duinen bij Heiloo en naar Texel. We leerden je ouders, broers en zussen kennen. Onze ouders en de jongste kinderen kampeerden in de vouwwagen van je ouders in St. Maartenszee.

Ook ik kreeg “vaste verkering”, met Roenie, met z’n vieren gingen we wel eens uit en zelfs op vakantie naar Italië. Marina en ik vonden het leuk om dorpjes en kerken te bezichtigen, aan jou niet echt besteed, Ben! Maar in Venetië zou jij een leuke route voor ons uitstippelen …….  ja, ja, wij stelletje naievelingen stonken erin, waar we achter kwamen toen je zelf niet meer wist waar we waren! Het was een mooie tijd van zonnen, zwemmen, lachen, eten, drinken en verliefd zijn.

Maar het werd ook ernst, trouwen, kindertjes krijgen, werken, sporten, nieuwe vrienden en woonplaatsen. We zochten elkaar nog wel op, waarbij ik ook denk aan de vele feestjes in Jutphaas en Nieuwegein, maar meer en meer troffen wij elkaar op de centrale familieplek in de Iepstraat. Veel familiefeesten hebben we met z’n allen gevierd  en ook droefenis gedeeld. Met hulp en steun van Marina bouwde je een mooi bedrijf op en niet te vergeten “de Boerderij”.

Inmiddels woon ik alweer jarenlang met mijn Henkie in het oosten van het land, op de grens van de Achterhoek en Twente, het land waar jouw roots liggen……. die in je genen zitten, want een Tukker/Achterhoeker houdt van paarden, groente verbouwen, (bier) drinken, veel ouwehoeren/verhalen vertellen (bij het open vuur), iemand bij “de poot nemen” en niet te vergeten zijn boerderij!

Ben, wij wensen je nog heel veel goede jaren toe, wees een beetje zuinig op jezelf, zodat je samen met Marina oud én een oud, eigenwijs mannetje kunt worden! Ik hoop samen met Henk nog vaak een bakkie of een glaasje (fris?) met jullie te doen! Liefs van Roos en verder van Henk:

Hallo Ben,

Je bereikt nu de 70 jarige leeftijd en van die zeventig jaren kennen we elkaar al bijna vijftig  jaar! Wie had toen in het begin kunnen bedenken dat we ooit nog eens in de vorm van zwagers familie van elkaar zouden worden.

Ik heb je leren kennen in de beginjaren zestig van  de vorige eeuw, dat klinkt wel echt oud hé?, en ik herinner me nog steeds goed dat we toen verscheidene keren met z´n drieën, Jij, Jeroen en ik, naar café Clementshof en In den Grote Slok in Amersfoort zijn gegaan om daar aan de bar te borrelen en een blufpokertje met elkaar te spelen.

Al die jaren nadien heb je in de veronderstelling verkeerd dat wij jou er destijds probeerden in te luizen, maar ik wil je nu na al die jaren toch wel vertellen en verzekeren, dat daarvan echt geen sprake is geweest en dat, als dat al zo heeft geleken, het echt bijzonder toevallig was! Je kunt het misschien nog steeds moeilijk geloven, maar het is echt de waarheid.

Ik hoop, dat we beiden nog in goede gezondheid lange tijd als zwagers door het leven mogen gaan, dat we plezier met elkaar kunnen beleven, want dat heb ik wel ervaren, ook jij bent,  net als ik, een levensgenieter die houdt van uitjes, lekker happen, lekkere drankjes en ga zo maar door.

Ben, bedankt dat wij bij jouw feest kunnen en mogen zijn, van harte gefeliciteerd met deze mijlpaal en natuurlijk zien we nu al weer uit naar je volgende feest !

Henk uut ’t Verre Oosten, waar jou roets zijn gelegen.

• 
  groetjes

Ben ken ik al een hele tijd, meer dan 50 jaar. Eén van de eerste herinneringen aan Ben is uit de tijd dat hij op de vliegbasis Leeuwarden als dienstplichtige moest werken (of kan ik beter zeggen: aanwezig moest zijn?) en hij al verkering met Marina had. Hij kwam dan met het weekend naar de Iepstraat in Amersfoort toe en hij wist niet hoe snel hij zijn “Eerste Grijs” (zijn uniform voor niet-ingewijden) moest uittrekken als hij bij ons kwam logeren. Soms kleedde Ben zich snel om in een burgerkloffie om daarna Marina uitgebreid gedag te zeggen (misschien nog wel iets meer). Ik vond dat uniform juist prachtig en in 1962 was ik juist bezig met te kiezen wat ik na mijn middelbare school moest gaan doen. Ik heb toen af en toe van die gelegenheid gebruik gemaakt om zijn uniform aan te trekken, want ik vond dat maar wat stoer staan.

Uit die tijd een hele andere herinnering aan Ben. We praatten dus over het begin van de zestiger jaren en hoewel mijn ouders best vrij in hun opvattingen waren mocht Ben toen (nog) niet bij Marina slapen. We hadden in die tijd in de voorkamer beneden een tweepersoonsbed, dat moest ik dan met Ben delen. Op zich niets bijzonders, zo ging dat in grote gezinnen, maar op die leeftijd had Ben blijkbaar al last van de nodige hormonen, om niet te zeggen dat hij barstte van de testosteron. Ik kan me nog herinneren dat ik een keer midden in de nacht wakker werd omdat ik een hand via mijn schouder naar mijn borst voelde bewegen………………..en een toekomstige zwager die steunde: “Marina……….”

We hebben er later smakelijk om gelachen!!!!

Dat het inderdaad een paar jaar later m’n zwager werd bewijzen deze foto’s uit de oude doos.

De hormonen zullen onderhand wel wat minder zijn, maar Ben, er is vast en zeker wijsheid en mildheid voor in de plaats gekomen. Van harte gefeliciteerd en nog vele jaren in goede gezondheid!!!!!

Pim en Mieke van Wessem

• 
  Huwelijk M&B 12-1-1967
• 
  Huwelijk M&B

Lief Ben

Blij dat ik je ken en bij jou de warmt en aandacht vindt die je alleen van vrienden krijgt.

Ik heb deze foto voor je uitgezocht die Chantal en ik mooi vinden een Normandisch landschap bij ons in de buurt. Kleine golfjes en spiegelingen om ons eraan te herinneren dat is twee verschillende werelden leven waar alles in rust is.

We wensen je een fijne verjaardag

Jean-Louis et Chantal

• 
  Normandie

Lieve Ben.

Hartelijk gefeliciteerd met je 70 ste verjaardag. Wij wensen je nog vele jaren in goede gezondheid tesamen met Marina en de kinderen en kleinkinderen. Terugkijkend, zoals wij ouderen graag doen, denken we met veel plezier terug aan de vele gezellige momenten in Boulouris. Hier mochten wij jullie voor het eerst ontmoeten en deelden wij het strand. Jij op je favoriete rots met naast je je eigen rots Marina en wij eenvoudig, maar vooral nederig, op het warme strand van het eigen strandje. Wij mochten genieten van je gulle lach en je veelzijdige gastvrijheid. Ook latere ontmoetingen waren steeds hartverwarmend.

Hou vooral je snor in ere en blijf de Ben zoals wij die mochten ervaren en dat was vooral prettig en recht door zee.

Liefs van Margie en Wim Smit

• 
  Plage Val Fleury
• 
  Cheers
• 
  Le Val Fleury

Als je Ben zegt, dan zeg je Curaçao. Deze twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Via Sofie en Hans kwam Ben in aanraking met Curaçao.

Ben kwam met familie in het jaar 1987 voor het eerst naar Curaçao. Ik kan het me als de dag van gister herinneren. De familie Nieuw/Weenink bracht de familie Seijger naar Vaersenbaai, waar er vakantiehuisjes aan zee waren. Daar zouden Ben en zijn familie de vakantie door kunnen brengen. Echter de vakantiehuisjes waren verouderd, en lagen er verlaten bij, en wat mij toen vooral opviel waren de vele libellen die daar huis hielden. Ben was niet blij met zijn vakantieplek, en dacht bij zichzelf: “Dit gaat geen vakantie worden, dus effe aan Marina vragen wat ie ervan vind”. Na een kort dialoog is besloten om verder te kijken naar een andere vakantieplek.

Hieronder een imago van de weekendhuisjes van Vaersenbaai toen Ben en familie er voor het eerst naar toe gingen.

Foto’s hieronder: anno 2013, vakantiehuisjes zijn nu opgedoekt, en kijk wat heden ten dage van Vaersenbaai is geworden!

Zelfs Wietze geeft er zijn show op ‘FamilyDay’

Na lang zoeken en een nachtje Avila Beach Hotel is uiteindelijk gekozen voor ‘The  Lions Dive Hotel’. Het hotel was net bezig met de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten, niettemin mocht de familie Seijger als een van de eerste gasten worden verwelkomd.

Toen Shell Curaçao had verlaten, werd er gezocht naar projecten ter stimulering van werkgelegenheid en de lokale economie. De ‘Lions Club’ nam het initiatief om een duikershotel op te zetten. Daarom werd het vroeger ook ‘The Lions Dive Hotel’ genoemd, maar tegenwoordig ‘Hotel Lions Dive & Beach Resort’. Het is met name onder Nederlanders één van de populairste hotels op het eiland.

Hieronder een foto van ‘The Lions Dive Hotel’ in aanbouw.

Heel passend werd de Lions Dive naast het Curacao Sea Aquarium gebouwd. In twintig jaar is het hotel uitgegroeid tot een groot resort met vier sterren, maar de sociaal-economische functie heeft Lions Dive niet uit het oog verloren. Ruim tachtig procent van de werknemers is van Curaçaose afkomst, en een deel van de winst wordt nog steeds geïnvesteerd in sociale projecten op het eiland.

Inmiddels is de Lions Dive & Beach Resort er al lang niet meer alleen voor duikers. Onlangs is een vijftig meter lang trainingszwembad aan het strand geopend. Er zijn mountainbikefaciliteiten, een goede sportschool en er liggen plannen voor de bouw van een squashhal. Ook is het resort actief betrokken geweest bij de Amstel Curaçao Race, de Worldcup mountainbike, clinics met Bart Brentjens en ‘Te Land, Ter Zee en in de Lucht’. Het succes van het hotel zorgt er voor dat er regelmatig wordt uitgebreid met kamers en appartementen. Enkele jaren geleden werd op het strand ook de Hemingway Bar geopend: populair bij de hotelgasten maar ook bij de eilandbewoners.

Het mag gezegd worden. Het hotel is de hele familie goed bevallen, en het is nog steeds goed vertoeven daar. Ben en zijn familie zijn Curaçao blijven bezoeken en steevast wordt voor het ‘Lions Dive’ gekozen.

Hieronder foto’s van ‘Hotel Lions Dive Beach Resort zoals het er nu is.

Verder moet niet vergeten worden dat Ben naast een harde werker, een levensgenieter pur sang is. Een plek dat ik nimmer vergeet is ‘The Pub’ in Saliña. Het was in de jaren negentig de plek om er s’avonds te genieten van een drankje en een hapje en al het moois wat er rond liep. Mensen gingen er ook naar toe om er te dansen op de beat, en de disco die toen in de mode was. Tegenwoordig bestaat ‘The Pub’ niet meer en de lokale muziekcultuur is drastisch veranderd. Men danst nu meer op de salsa, de merengue en de bachata, En Roelant die ik als een Curaçaoënaar beschouw, weet er alles van. Enfin, niet iedereen ging er met de beste bedoelingen naar ‘The Pub’, ‘ the place to go out en have fun’. Het is ook de plek voor de marinemannen, immers die zijn er niet alleen om het eiland te beschermen. Na een paar borrels op, kan het soms zijn dat men wat losser wordt met woorden en emoties. Welnu, ik heb het geweten. Ben raakte in een verhitte discussie met een van de marinemannen. Ik dacht bij mezelf: “Mijn hemel, als ik niet snel genoeg reageer, dan gaat het de verkeerde kant op”. Gelukkig genoeg heb ik Ben kunnen bedaren, en kunnen overtuigen om naar het hotel terug te gaan. Wat ik in ieder geval die avond van Ben geleerd heb is dat met Ben niet valt te sollen, maar dat hij tegelijkertijd ook verstandig kan zijn. ‘The Pub’ bestaat niet meer. Het heeft niet meer mogen baten, ook niet onder een andere naam. Het heeft zijn tijd gehad. Hieronder een foto van ‘The Pub’ in de goede jaren.

Het ‘Toen en Nu’ geeft aan dat het om de geschiedenis gaat, met name van de plekken waar Ben op Curaçao is geweest. Het doel van het vak geschiedenis is om de mens bewust te maken dat niets hetzelfde blijft, met andere woorden dat wij moeten leren accepteren dat de tijd dynamisch is, en het zoveel mogelijk moeten leren waarderen. Hopelijk zal Wytse dit beamen; hij is uiteindelijk de historicus.

Ook jouw leven Ben is in tussentijd veranderd, en samen met jou het leven en de gebouwen op Curaçao. Ten goede, maar het is niet anders, soms ook ten slechte. Ik maak me zorgen om jouw gezondheid, omdat ik jou voor eeuwig op Curaçao wil zien genieten. Aan de andere kant bepaal jij jouw eigen leven, en heb je het ook in eigen handen. Het zou niet aan te raden zijn om jou er alsmaar mee lastig te vallen, want zoals het motto van jouw feest het aangeeft: ‘Ben jezelf’. ‘You do it finally your way’, en dat is maar goed ook. Ik zou willen voorstellen dat de eerst volgende keer dat jullie naar Curaçao komen, dat we een dag doorbrengen op de plek waar jullie bijna een trauma van hebben opgelopen. Wellicht dat piloot Heleen je er per helikopter naar toe kan brengen, en dat je met jouw hele familie de ‘Family Day’ kan doorbrengen. Curaçao zoals jij en jouw familie dat hebben geconcludeerd is het familie vakantie – eiland bij uitstek, en ik denk dat jullie ‘Kokomo Beach’ leuk zullen vinden, omdat het voor elk wat wils heeft, het fijn vertoeven is en de bijna naamgenoot van Wytse er een show geeft. Laten we de geschiedenis herhalen, maar dan op de positieve manier.

Namens mij, maar ook de hele familie Nieuw wensen wij jou nog ‘hopi ana mas di bida’. En natuurlijk niet te vergeten Marina, de vrouw in jouw leven die je altijd met goede raad en daad bij staat, want je wordt alleen geboren en zal alleen dood gaan, maar daar tussen in moeten jullie samen er een gelukkig leven met de familie van zien te maken. Dat is jullie aardig gelukt, en Curaçao is zeer blij daar een steentje aan te hebben mogen bijdragen, en is ervan overtuigd dat nog vele jaren te mogen doen!!!

Ben jezelf op Curaçao!!!!
Arthur Nieuw

• 
  Korsow

Memories of my childhood are forever linked to Ben. The mobile home with the blue sunshades was always so much fun. I will always remember Ben riding around on his big (and noisy) motorbikes, especially the “spaceship” i.e. the Goldwing? Thinking of Ben always makes me happy – he always has a huge smile on his face and something funny to say. Boulouris was, and always will be, such a special place for me and will always be linked with Ben and his gorgeous family. Have a fantastic birthday and keep on smiling !!

Sophie

Lieve Ben,

Zoals je ziet en leest heb je in je leven niet stil gezeten. Zoveel leuke en grappige verhalen van zoveel verschillende mensen, op plaatsen dichtbij huis en heel ver weg. Gezien de vele jaren die wij al samen zijn zou ik wel een boek kunnen schrijven over wat er zoal is gepasseerd in ons leventje tot nu toe. Zou het een roman worden, een thriller, een komedie, jij mag het zeggen.  Indringend, indrukwekkend, krachtig en toch verlegen, vaak druk bezet, maar altijd daar als we je nodig hebben, voor wie dan ook. Hoop nog lang met je samen te zijn.

Geen echte annekedote (een familie-woord dat door je vader vaak werd gebruikt, vandaar dus), maar het moment dat wij samen op de Van Reeslaan de trap op liepen omdat het moment van de geboorte van onze dochter Heleen duidelijk gekomen was, vergeet ik nooit….

Terwijl ik probeerde duidelijk te maken wat je moest doen, omdat we met z’n tweeen waren, zonder verloskundige of andere hulp, was het enige wat jij in lichte paniek riep:

UIT DIE BROEK, DIE BROEK MOET UIT ………

Het meisje is geboren op het damasten tafellaken en het is helemaal goed gekomen.

Dikke kus voor je 70e verjaardag

Eerst was er niets,en toen een heel dun lijntje tussen Ben en de familie Ackerstaff. Ben was de vader van het beste vriendje van de oudste zoon.

Ben vond toch, dat hij meer kon dan beugels maken en zaken te doen. Hij besloot een carrière als cupido te beginnen, hij was ervan overtuigd, dat hij ook op dat gebied grote kwaliteiten had, die nodig ontwikkeld moesten worden. Hij besloot maar eens te gaan oefenen op zijn dochter en onze onschuldige zoon. Cupido zorgde voor een romantisch decor aan de côte d’Azur en een snelle bolide om het mannetje snel naar het vrouwtje te brengen. Enige haast was geboden, want er waren wel meer mannetjes die het vrouwtje wilden kapen. En cupido had succes, en het lijntje tussen Ben en de familie Ackerstaff werd een stuk dikker. Als cupido hield hij zichzelf in vorm doorna enige tijd weer voor een mooie entourage aan de Franse kust te zorgen. En ja: weer succes. Dit keer resulteerde dat in een huwelijksaanzoek. Alle betrokkenen waren tevreden met deze proeve van bekwaamheid van cupido. Zie hier het feestje, dat werd gebouwd om het resultaat te vieren.

Cupido vond toen, dat hij wel genoeg gedaan had en besloot met pensioen te gaan en de verantwoordelijkheid over te laten aan het door hem samengesmede paar. Dat paar vond het toch wel wat eng om zonder steun door te gaan. Ze besloten dat een aantal kleine cupidootjes wel voor een stevige onderbouwing konden zorgen en gingen gezwind aan de slag. En met resultaat. Ook hier hebben we weer een visueel bewijs van.

Zo is het dunne lijntje tussen Ben en de familie Ackerstaff uitgegroeid tot iets, wat geen lijntje meer kan heten, maar een stevige streep.

We wensen Ben een liefdevol verder leven, met zo weinig mogelijk klachten en veel goeds toe. Maar je carrière als cupido mag nu wel worden afgesloten.

Rob en Nel

• 
  Cupido
• 
  Chin

• 
  Ben foto

In het jaar 1973

Er wordt midden in de nacht hevig alarmerend aan de deur gebeld blijkt Ben Seijger aan de deur te staan met de mededeling dat hij met z’n auto de fortgracht ingereden was.
(de bocht te scherp of niet gezien????). Hij vraagt of ik zijn auto eruit kan halen met de takelwagen. Zo gezegd zo gedaan de auto eruit gehaald naar de garage gebracht en binnen gezet, maar de volgende dag zijn er sporen van bagger gezien op de weg en kwam de politie bij ons aan de deur met de mededeling dat ik dat natuurlijk had moeten melden. Een smoesje gemaakt van dat wist ik niet.
MAAR DAT DOE JE VOOR EEN GOEDE VRIEND

Vorig jaar was Ben aan het oefenen met zijn boot bij ons in de Leidse Rijn en vaart heel ontspannen??? Richting de Gooise Brug met de bedoeling er onder door te varen en daarna weer terug. Maar Ben vergat dat er een mast op de boot staat, dus met een brul van uit de waterkant (BEN, JE MAST!!) kleine paniek in de boot, en volgas in de achteruit en nog net op tijd gestopt voor de brug.
DAT IS BEN!!!!!!

Arie en Nel Verkade

Ben and me are partners since 1994.

In the early years I came to the Netherlands to meet with Ben, quite often. He was coming to pick me up from the airport (I wonder why he is not doing the same thing today?? …)

As an antique cars collector, he would come pick me up each time with a different collectible car: This was once an old French car and another time it was an old American car. Every time I entered one of these cars, I wonder whether the antique car will reach our destination with no problems!

And once, Ben meets Vladimir and me at the airport and told me with a big smile: “Mulik, this time I have a surprise for you! I “I come to pick you up with a car that use to be fire brigades vehicle!”

I looked and I see an antique van Volkswagen.
Ben opens the creaking door and says “enter please”

I didn’t understand where he wanted us to seat?? The bench was made from boxes which were connected together.

We have entered the car and started to drive: The boxes were moving and jumping, and the noises from the engine did not sound good … This time I was sure we will be stuck on the way!!

Ben laughed all the way, he was happy like a child: he was laughing more when the sounds from the engine became more severe.

We were shocked!

In short, we got home safely, and the fact is, that I remember this situation as a great experience!!

This situation resemble Ben very much!

Mulik, Israel.

• 
  Ben in Israel
• 
  Jeruzalem
• 
  Ben and Tali

Hoi Ben,

We gaan sinds 1996 elk jaar een week toeren op de motor, vaak naar een motortreffen of gewoon een tocht door Frankrijk.
Tijdens deze tochten hebben we veel gelachen ook al was het soms zwaar!
Ik hoop dat je nog vele jaren met ons mee kunt rijden.
Namens de gehele groep GEFELICITEERD met deze mijlpaal!
Ik weet zeker dat ze er een onvergetelijke dag van gaan maken en dat je daar nog lang van zult genieten!

Maatje, geniet er van!

Frans.

• 
  schoenen ben
• 
  staartje
• 
  2-20-2010_011

Lieve Ben,

Wat een feest zeg, en van harte gefeliciteerd. Marina en de kinderen en kleinkinderen ook natuurlyk. Ja wat zal ik zeggen Ben, je bent myn broer en ik ben je nog altyd dankbaar dat je jouw beste vriend Ben van Velze toestemming gaf dat hy my op een avond mee mocht nemen naar een film. En geen gekheid he, zei je tegen je vriend Ben. Wel zoals jullie nu wel weten is het al byna 50 jaar (2014) dat we getrouwd zyn. Heel erg bedankt Ben ik denk er zo dikwyls aan. Ben en ik hopen dat jullie een fyne dag hebben en een fantastisch feest. Heel veel liefs van ons allemaal en wy hopen dat je toch nog een keertje naar Canada komt samen met Marina.

Proficiat Ben,
Liefs, Ben & Carla

• 
  familie van Velze-Seyger

Dag Ben,

Meer dan veertig jaren geleden hebben we elkaar leren kennen bij JSV. Behalve dat we rasechte “kantinebezoekers” waren en jij nu nog af en toe , hebben we ook vele jaren in hetzelfde team gevoetbald.We “promoveerden”bijna jaarlijks! Via het 2e tot uiteindelijk het 7e, als ik het me goed herinner.Een mooie tijd. Jij speelde linksback en ik linkshalf, naast o.a. Gerard Nesselaar en Chris Reizevoort. Na het voetballen, dus in de kantine, werd er nog veel nagepraat onder het genot van een biertje. Op een gegeven moment -Odontos bestond toen ruim 1 jaar- vroeg je mij, of ik bij jou wilde komen werken.Dat vond ik een heel bijzonder moment.Jouw argument om het mij te vragen was o.a.: Je speelt al jaren ‘voor mij’ , ik weet precies wat ik aan je heb. Ik voelde me zeer vereerd, maar twijfelde toch wel. Na een gezellig gesprek, samen met onze echtgenote’s, zei ik uiteindelijk nee. Jij teleurgesteld…maar ikzelf niet minder! De volgende dagen werd ik steeds onrustiger, want ik had een verkeerd besluit genomen.Uiteindelijk- na een laatste duuwtje van An, ben ik toch weer naar je toegegaan en.. gelukkig bestond de vacature nog en werd ik alsnog aangenomen. Wel moe(s)t ik nog even de rekening van de advertentie betalen, die jij na mijn ‘nee’ alsnog voor niets geplaatst had in de krant.Uiteindelijk nu, na meer dan 35 jaren, ben ik nog steeds blij dat je mij toen alsnog aangenomen hebt.In die jaren is er ontzettend veel gebeurd. Het was nooit saai!

Graag wil ik slechts enkele van zijn vele kenmerken hier plaatsen: ondernemingszin,initiatief,durf,innovatief,bijzonder mens voor de samenleving,onvermoeibaar,niet aflatend enthousiasme,kleurrijk,duidelijke mening-niet zelden afwijkend-,veel gevraagd-en ook wel ongevraagd- adviseur, altijd “aanwezig”,recht door zee en niet te “kopieeren”!

Het is voor mij,maar ook voor mijn gezin, een onvergetelijke periode in ons leven geweest. Ben bedankt!

An en ik willen je van harte feliciteren met je 70e verjaardag en geniet nog tot in lengte van jaren ,samen met Marina,je kinderen en kleinkinderen, van HET LEVEN.

• 
  BEN 70
• 
  BEN 70
• 
  BEN collage

Ben, van harte gefeliciteerd met je 70ste verjaardag. We wensen je, samen met Marina en de kids, nog vele ontspannen jaren toe in gezondheid en harmonie. Wie zijn wij……? Als je de volgende uitspraken, annekedotes, trefwoorden enz. leest, kun je het wel raden.

– “schijt aan de buren, daar gaat ie nog een keer”
– kachelpook
– “slaap is op”
– pizza Gina Lolobrigida
– te lang doorgefeest, verslapen, dus afspraak gemist
– gvd!, gvd!,gvd!, luid en duidelijk hoorbaar op rotonde in Frankrijk
– auto lenen
– Lion’s Dive
– BBQ, BBQ en nog eens BBQ
– spelevaren

Ja, dat zijn wij dus…..

Ben ken ik als een gedreven persoon. Een weekendje Ierland heeft dit ook weer bewezen! Typisch Ben: de vangst keurig binnen halen.

Overal waar ben komt, is hij er ook echt. Na zijn vertrek blijft hij achter als een schitterende herrinering! Vraag maar in de binnenlanden van Suriname wie de blanke vader van Emanuel IS!

Jij Bent het beste Ben! Wie IS een betere BEN dan jij zelf! zoals je BEN-t is gewoon perfect. Anders was jij  absoluut geen Ben.

Van harte gefeliciteerd.

• 
  Ben op hengelsport in Ierland

Eigenlijk teveel om op te noemen.
                                                 
Buren – Eerst fungeren als makelaar- daarna schilder- daarna vooral feesten
Voetbal – Tribune in de kamer, zingen en vooral commentaar leveren
Tennis – Heidehal, Davis Cup, ABN-Ahoy en Roland Garos
Vakantie – Curacao, heerlijke weken gehad
Eten en drinken – De Middenhof, wat zijn we daar vaak spontaan heen gegaan                      
…..en zo kunnen we nog wel even doorgaan…..

Nu nog 2 annekedote’s                                                 

We gingen naar een culinaire fair en Marina zat op dat moment in een rolstoel. Het was een openlucht terrein met kramen en een toilet-unit. BEN  ging plassen en zette de rolstoel met Marina pal voor de toiletdeur. Marina kon geen kant op. De mannen die uit de toiletdeur kwamen, deden op dat moment pas hun gulp/broek dicht. Je had haar gezicht moeten zien en na afloop BEN’S gezicht. Geweldig, wat hebben we gelachen.              

Tijdens ons weekend Roland Garos had BEN een zware baard. Hij leek daardoor op Prins Bernard. We hebben een bos anjers gekocht en elke dag had hij een verse anjer in zijn knoopsgat gedaan. Het was een super weekend met elkaar.

We hopen nog heel lang vrienden te blijven en wensen je nog veel gezonde en gelukkige jaren samen met Marina en jullie gezin.

Lieve groet,

Paula en Hennie

Beste Ben,

Het is nu 43 jaar geleden dat wij elkaar ontmoeten 1 December 1969 bij Jansen. Ik weet nog goed een filmpje maken van Wietse die was net geboren met de camera van ouwe Jansen ik mocht de lamp vasthouden.

We hebben veel meegemaakt het mooiste was op de van Reeslaan op zolder (jongens een beetje rustig Wietse slaapt ). Na de van Reeslaan kwam de Polkahof en toen Plettenburg.

We gingen toen samen wel naar Duitsland ja natuurlijk zonder kaart dat was
niet nodig het verbaasde ons wel dat er zoveel plaatsen met de zelfde naam
waren Ausfahrt.

Toen kwam Doorn daar was het druk veel mensen en werk.Als je nadenkt komt er steeds meer boven om te vertellen maar dat kunnen we beter een keer (als jij eens tijd hebt bij een drankje ) doen.

Wij willen jou langs deze weg van harte feliciteren met je 70ste verjaardag
en wensen je nog veel gezonde jaren met Marina de kinderen en kleinkinderen

Groet , Jan en Dicky.

Lieve en beste Ben,

Blij verrast was ik met de uitnodiging om jouw 70-jarig bestaan mee te komen
vieren. In de uitnodiging werd gevraagd een annekedote van of met jou te
memoreren. Wat mij meteen te binnen schoot was een motorrit met jou. Het
speelde op een mooie zondagmiddag ergens eind jaren 70. Marina en jij zaten
bij mijn ouders in de tuin en ik kwam ook even buurten in de Venkelgaarde.

Het werd een gezellige boel mede doordat Gerard ook natuurlijk deze middag
wars was van halfvolle, laat staan lege glazen. Het gesprek kwam op motor
rijden en hoe leuk dat wel niet is: op mijn vraag of ik eens bij jou achterop zou
mogen werd meteen de daad bij het woord gevoegd; het scheurijzer werd van
stal gehaald en daar gingen we.

Nog net niet sneller dan het geluid namen we de rotonde bij Laagraven: mijn lippen raakten mijn oren, mijn bh zat op mijn rug en mijn keurige onderbroek was verworden tot een sexy string in mijn beleving. Maar man wat vond ik het machtig mooi. Eenmaal terug in Nieuwegein bleek Riet niet echt blij met onze moove. Maar destijds was het jeugdige overmoed aangewakkerd door whisky in overvloed. Het was een moordrit met goede afloop.

Verder wil ik jou (en Marina) bedanken voor de fijne tijd die mijn ouders mede
door jou hebben gehad in de Venkelgaarde. Het waren de mooiste jaren van hun
leven weet ik. Daarnaast gaf je recent nog zonder na te denken acte de
presence tijdens het huwelijk van Martien en Martin met je schitterende oldtimer.
Jouw aanwezigheid heeft zeker bijgedragen tot een onvergetelijke dag voor het
bruidspaar. Daarmee wil ik zeggen dat je nooit tevergeefs een beroep op jou
doet. Dat siert je en maakt je tot een mooi en betrokken mens. En ga die
tegenwoordig nog maar eens zoeken!

Lieve Ben ik wens je een prachtige en lange voortzetting van dit aardse bestaan
samen met allen die je lief zijn.

Een dikke zoen en groeten van Mieke

Beste Ben (en Marina),

De fotos zijn van februari 1987. De laatste werkdag van Joyce bij Odontos. Ben ’s morgens vroeg samen met Gerard van Doorn in Harmelen. Ontbijt op bed voor Joyce. Daarna Ben als heuse taxichauffeur met pet. Eerst langs de bakker voor een doos taart en daarna naar Odontos voor het afscheid. Een bijzondere samenwerking tussen Joyce en Ben, waar we nog best vaak annekedotes uit ophalen.

Het vertrek kwam door de geboorte van onze dochter Lisanne, later gevolgd door Jorn, Kennard en Yarrik.

Voor elke laatste schooldag van de middelbare school werd Ben gevraagd te rijden. Lisanne in de zijspan en de jongens allemaal in de Traction Avant.

Mooie herinneringen!

Ben we hopen je nog lang mee te maken!

Gefeliciteerd met je 70e verjaardag en nog vele gezonde jaren gewenst.

Joyce en Herman

• 
  Ben als chauffeur met de taart
• 
  De chauffeur opent de deur voor zijn passagier
• 
  Ongetwijfeld mooie afscheidswoorden
• 
  2005 Ben met Lisanne bij het schoolgala
• 
  Kennard en Jorn naar het schoolgala
• 
  Yarrik en het schoolgala

Beste Ben,

Houten 1970

Als nr. 12 op de loonlijst net 17 jaar kwam ik binnen lopen. Daar was Ben, jong, grote snor, brede lach en voor alles in. Veel plezier gehad in die tijd. Hard gewerkt, overstroming getrotseerd en maar te zwijgen over de brand op zolder. Janse er is brand (Vissertje). Niemand reageerde tot we bijna stikten in de rook. Toen Culemborg, altijd wat, tot je besloot je biezen te pakken. Het werd stil zonder jou. Later hebben we toch weer contact gekregen, waar wij met veel plezier op terug kijken. Beste Ben, bedankt voor je wijze raad. Wij wensen jou en Marina nog vele fijne jaren in gezondheid toe. We hopen ook in de toekomst nog regelmatig contact te houden en zo nu en dan een biertje te drinken.

Piet en Hennie

Lieve pa,

Het is alweer een aardige poos geleden, maar ik vond het wel heel bijzonder: samen naar Indonesië. We zijn in Jakarta, Djokjakarta en op Bali geweest. Daar zag ik voor het eerst dat je op reizen in het buitenland ook echt moest werken (ik dacht altijd dat je eigenlijk lekker vakantie aan het vieren was). We voelden ons soms een beetje gek, want iedereen dacht dat ik je vrouw was daar, nou dat vind je als 18-jarige niet bepaald tof. Zelfs elkaars rug insmeren op het strand voelde al wat ongemakkelijk.

Maar ik heb vooral onthouden wat een verrijking het is als je reizen kunt maken en andere culturen ziet, de gekste dingen vallen je op. Zoals wat een dikke knieeën wij hebben naast de Indonesische mensen. En een oude Indonesische mevrouw die Sinterklaas Kapoentje voor ons zong en vertelde dat ze vroeger op school leerde: de Rijn komt bij Lobith ons land binnen……bizar toch? Ook heel mooi: langs het ziekenhuis gekomen waar opa van Wessem geboren is. Het verandert je kijk op de wereld en ik vind het super dat we dat zo hebben meegemaakt samen.

Heerlijk was dat wij allebei een grens hebben aan cultuur opsnuiven. Eén van de laatste avonden hebben we de balkondeuren dichtgedaan voor die eeuwige gamelan muziek. Daarna hebben we lekker een hamburger besteld en een of andere Rocky film op bed gekeken. Geweldig. Ook mooi was dat je mij uitlachte dat ik fruit kocht voor een dollar (je laat je afzetten) en vervolgens zelf een of ander beeld kocht wat toch echt wat duurder was en bij thuiskomst kapot (maar dat was echt origineel, nergens anders te krijgen).

Pa, met al je gekke dingen en je voorliefde voor Bettine Vriesekoop kijken als Liveaid op de televisie is, zodat wij met zijn allen boven gaan kijken en na een kwartier horen: jongens, ik kijk nu ook die muziek hoor…….:)  Gefeliciteerd met je 70e en plak er zoals beloofd nog maar 20 achteraan! Kunnen we nog en keer Sint en Piet spelen samen.

Dikke kus, je dochter

• 
  cultuur.....
• 
  
• 
  Sint......

Dit stukje geld voor een bepaalde periode gedurende mijn werkzaamheden bij Ortholab.
Ben, ik zie je nog binnenkomen met de toenmalige eigenaar, die ons (de werknemers) de nieuwe directeur / eigenaar kwam voorstellen. Wat een veranderingen! Alles ging op de schop, werd veranderd en aangepast. Medewerking werd van iedereen verwacht en anders …….? Het waren roerige tijden, zowel voor de nieuwe baas als de medewerkers. Hij, onze nieuwe baas, bleek in vele opzichten gelijk te hebben. Al werden veranderingen niet altijd zonder slag of stoot doorgevoerd, de meesten bleken echter achteraf een verbetering.

Het werken bij Ortholab bleef “verrassend”, altijd was er wel iets, gebeurde er wel wat, onverwachte dingen bij de vleet. Of dat nu aan de werkgever of de werknemers lag, het is mij nog niet duidelijk. Het zal wel een kwestie van “reageren op” zijn.

Hieronder volgen een paar voorvallen die volgens mij alleen maar bij Ortholab kunnen gebeuren:

Men neemt een leerling aan, jongen begint in de gips en doet zijn werk behoorlijk. Ben bemoeit zich nergens mee, houdt hem van een afstandje in de gaten en lijkt tevreden. Dan na veertien dagen meldt de jongen zich ziek. Ben heeft een afspraak, rijdt de snelweg op en ziet een lifter die hem enigszins bekend voorkomt. Hij neemt de jongen mee en toont belangstelling. “Ja hij heeft werk bij Ortholab, heeft al een paar weken gewerkt en heeft nu een vrije dag / ziektedag opgenomen”. Ben stopt, jongen er uit. Wat er gezegd is weet ik niet maar bij Ortholab hebben wij de jongen nooit meer gezien.

De aanvangstijden van Ben bij Ortholab lagen nog al  uiteen. Hij arriveert, loopt langs een blad met erop verzendklare apparatuur, pakt er een apparaat af en dan  barst het los. Deugt niets van, etc., etc. met de nodige krachttermen. Ik kan dit niet allemaal beschrijven, maar als je Ben kent weet je wel ongeveer wat er gezegd is. Heel Ortholab is even stil, wat gebeurt er allemaal. Later heb ik gevraagd, was de apparatuur op het blad werkelijk zo slecht? Wel nee, naderhand hebben we alles minutieus nagekeken en het enige apparaat waar wat aan mankeert, pakt Ben eruit.  Opmerkingen van de jongens: zeker nog niet ontbeten, slechte nacht, ruzie thuis, nog geen koffie gehad (dus gauw koffie zetten) etc.

Een feit is echter dat Ben een bepaalde gave heeft om juist dat apparaat te pakken of die doos na te kijken of juist om datgene te vragen, waar nog wat aan mankeert. Voor het bedrijf positief maar voor de persoon in kwestie niet zo leuk.

Drinkbare koffie: indertijd heeft Wytse voor kannen gezorgd waarin de koffie een paar uur drinkbaar blijft.  Ik ben hem er nog dankbaar voor. Volgens mij maakt het voor Ben echter niet zoveel uit. Voorbeeld:  ’s Morgens is er een telefoontje: kom later, misschien wel helemaal niet. Hij wil alleen  wat informatie. Ik zet geen koffie.
Opeens is Ben toch aanwezig, heb hem niet zien binnenkomen, hij heeft toch een kan met koffie. Dit blijkt er eentje te zijn van de vorige dag, waar hij gewoon met zijn bezoek de koffie uit drinkt. Heb maar vlug een kan verse koffie gezet en geruild. Nadat het bezoek weg was heb ik wel gevraagd: Ben je proefde / rook toch wel dat het oude koffie was? Hij antwoordde: geen verschil. Ik bedoel maar; de kannen van Wytse waren aan mij zeker besteed, maar aan Ben daar ben ik niet zeker van.

Dagelijks was er wel wat: leuke dingen en minder leuke dingen, het was echter nooit saai.

Ben, graag wil ik je van harte feliciteren ook namens Rijk.

Ans van Grootveld

• 
  Ans

“Nooit geen dank je wel” gaat ongeveer 22 jaar terug, Ik weet het nog als de dag van gisteren !!!! Nadat je vond dat ik je niets meer kon leren met tennissen mocht ik mij van jou volledig storten op mijn squashcarriere. En echt, ik ben jou daar nog altijd dankbaar voor. Beste Ben voor mij BEN je meer dan een VRIEND en ik hoop dat we dat nog heel lang zullen zijn. Ik wil jou, Marina en the kids van harte feliciteren met je 70e jaar en dat je deze speciale dag nog heel lang in herinnering zult houden. Natuurlijk zijn deze felicitaties ook namens Cindy en mijn ouders.

De hartelijke groeten van JAN.

• 
  img004
• 
  img005
• 
  img006

• 
  SAM_0466
• 
  SAM_0479
• 
  SAM_0478

Terug naar het jaar 1975-1976
Vetrek vanaf de Van Reeslaan 18 in Nieuwegein
Joeky had mijn koffer “gepakt”
Ik dacht: Even bij Ben en Marina de inhoud controleren!
Bij het openmaken…… Alleen maar ondergoed en een scheerapparaat! Marina moest heel erg lachen!

Wij moesten vertrekken vanuit Luxemburg, daar aangekomen:PANIEK het vliegtuig was al vertrokken! EEN dag later konden wij alsnog vertrekken naar Amerika!
Aangekomen in New York eerst maar wat kleding gekocht en ach dachten wij, we zullen gelijk voor Janse wat ondergoed kopen!
Van NY vlogen wij naar  Chicago en hebben daar Dual trimmers gekocht bij Wehmer. omdat er daar verder niks te beleven was zijn we maar aan de drank gegaan!

De volgende dag moesten we naar Cleveland (Ohio) vliegen. In een mum van tijd lag er een meter sneeuw. Wij vlogen, met een HEEL KLEIN vliegtuig waar maar 4 personen in konden,de naam was FLY WITH JOE, over de Great Lakes.
Dat ging onder barre omstandigheden!
Wij konden nog net landen op een heel klein vliegveldje en zaten daar in een heel klein hokje totaal ingesneeuwd en konden dus niet verder!
In dat zelfde hokje zat een nogal stevige Amerikaanse vrouw, die op een gegeven moment zei; ik bel mijn zoon wel even, dan kunnen jullie bij mij thuis slapen. (Het bleek een zeer rijke dame te zijn die het grootste sloopbedrijf van Amerika had!)
Er lag zoveel sneeuw dat straten en greppels niet meer zichtbaar waren en JA HOOR ook wij kwamen daar na 50 meter in vast te zitten dus weer terug!
Eind goed al goed want we zijn er toch weg gekomen uiteindelijk

Op deze reis hebben wij veel in motels overnacht, elke ochtend ontbijt op bed en het is wel gebeurd dat ik, poedelnaakt, de deur open deed en jij daar en tegen snel de dekens over je hoofd trok!
Op deze reis moesten wij ook naar T.P. ( tooth positioner), ik wilde nml weten waar dat rubber vandaan kwam! Natuurlijk was dat een groot geheim en we kwamen dan ook niet verder dan, na een hartelijke ontvangst, het kantoor! Gelukkig stond daar een doosje met een labeltje van… GOOD YEAR! Dus dat wisten we ook!

Op naar San-Diego naar de A-Company.
Dat weekend konden we gelukkig genieten van prachtig weer!
Er waren afspraken gemaakt met een aantal heren en na lange onderhandelingen konden WIJ de verkoop voor heel Europa krijgen van bracketts die zij ontwikkeld hadden!
‘s-Avonds werden wij door hen uitgenodigd om te gaan dineren met, uiteraard, hun echtgenotes erbij!
Het was een erg chique restaurant en Paul Toomey bleek een bloed mooie vrouw te hebben! Op een gegeven moment stond jij, reeds de nodige alkoholische versnaperingen achter je kiezen, op en vroeg haar ten dans! OEPS! Het was niet bepaald het soort gelegenheid daarvoor, waardoor iedereen iet wat bevreemd keek! Maar, zoals het OH ZO GOED BIJ JOU PAST, JIJ stoorde je daar niet aan!
Een ietwat pijnlijke toestand voor mij maar een prachtige deal was een feit!

Daarna zijn we even naar Mexico gegaan om wat mooie leren jasjes te kopen voor maar 50$ per stuk!
Terug de grens over naar Amerika maar.. PROBLEEM De onbeschofte politie vond je eruit zien als een Mexicaan met de voor jou zo markante snor! Uiteraard pikte jij deze behandeling niet dus was er de nodige trammelant, uiteindelijk zijn we toch weer in San Diego aangekomen!
Wij hebben veel gelachen, gedronken en goede deals gemaakt, alleen onze nachtrust….. die liet te wensen over!

Op naar NY voor de terugreis!
Op het vliegveld moesten we een paar uur wachten wat voor jou geen probleem was! Jij vond dat we wel een whisky verdient hadden na al dat harde werken! Uiteraard bleef het er niet bij 1 tje!
Na lang wachten ( en dus ook drinken) mochten we uiteindelijk naar het vliegtuig lopen, alwaar eerst de stewardessen de trap op gingen! Hun outfit vond jij dermate mooi, sexy wellicht, dat je ze een tik op hun billen gaf! FOUTE BOEL dus!
Met dit toestel mochten wij NIET mee! Dus weer 6 uur wachten en toen eindelijk weer naar Luxemburg!

Deze reis zal ik nooit vergeten!

Toen wij weer in Nederland kwamen bleken de onderbroeken voor Janse tot op zijn enkels te komen.Weet je nog dat wij niet meer BIJ kwamen van het lachen?!!
Hij kon deze grap NIET waarderen!

Ben, wij hebben altijd veel lol gehad en je bent nog altijd een speciale vriend van mij en inmiddels ook al weer vele jaren van Karin.
Wat ons betreft zal dit altijd zo blijven ( ondanks dat wij in Turkije wonen)
Wij wensen jou en de hele familie een memorabele verjaardag en veel gezondheid toe!!

NIVOC ……… het begin van onze vriendschap!!!!

lieve ben,van harte! & nog vele vele jaren! dikke kus,  rene & niny.

• 
  ben en marina

Wat een ontzettend leuke uitnodiging kregen we voor het verjaardagsfeest vanavond. Van harte gefeliciteerd julllie allebei en ook al diegenen die jullie lief zijn.

De jonge Ben 70 jaar, en we kennen elkaar zo’n 50 jaar. De eerste ontmoeting in en rond de Iepstraat, en wij zijn jullie gevolgd via Overvecht en Jutphaas tot in Nieuwegein. Het weerzien altijd met een zoen en een lach en heel gezellig.

Graag zouden wij vanavond bij jullie zijn geweest. Een paar maanden geleden hebben wij echter al toegezegd op een paar hele kleintjes te passen in de periode dat hun ouders van de sneeuw wilden genieten. Gisteren zijn ze gearriveerd en vanavond zitten we niet in Green Village, maar braaf op de bank.

Wij wensen jullie een prachtig feest en nog vele mooie jaren!

Lieve groet,

Marijke en Jan Van den Tweel-Kootker

• 
  Wij vieren mee op afstand, applaus voor de jarige!

Hallo Ben,

Van harte gefeliciteerd met je 70e verjaardag. Als je dit leest zitten we ergens op Aruba. We zullen dus op afstand het glas met je moeten heffen, wat zeker zal gebeuren.

Morgen is er weer een verjaardag, dus we gaan gewoon door met proosten.

We wensen je een fantastische dag en een grandioos feest. Groeten aan Marina, familie en bekenden (en ook allemaal gefeliciteerd natuurlijk).

Lien en Joop

• 
  Van harte Ben !!!

Beste Ben

Het is al bijna twintig jaar en nog langer geleden, dat wij met zijn beiden bijna de halve wereld hebben afgereisd en overal cursussen hebben gegeven en bijdrages aan congressen. Meerdere malen waren wij in Moskau en in de Oekraine, o.a. op het allereerste congres van orthodontisten van de voormalige Russische Sowjet republieken in Poltawa. Ik herinner mij nog de trein van Poltawa naar Moskau. De aardige prof. uit Kazachstan scheurde de door zijn echtgenote gebraden kip aan stukken en deelde die met ons. De halve veren hingen er nog aan, maar met een beetje wodka was dat allerminst een probleem. Ook de cursussen die wij in Roemenie hebben gegeven waren  hoogtepunten in ons orthodontische beroepsleven. De paniek in de nachttrein van Boekarest naar Iasi, samen met Robbert-Jan en zijn echtgenote staat mij nog helder voor de geest.

In Belgie zijn we geweest, in Duitsland en Italie. Allemaal om onze vooraanstaande positie in de orthodontie naar het buitenland te exporteren. Maar de dierbaarste herinneringen als oud koloniaal heb ik aan onze 5 reizen naar Indie. Vooral de Reis waarbij  Els en Marina ook meegingen. We hebben alle universiteiten van Java gehad. Soerabaya, Bandoeng, Jakarta en Djokja twee keer.

De bijgesloten foto”s roepen nog steeds dierbare herinneringen bij mij op, en dat zal bij jou wel hetzelfde zijn.

Els en ik wensen jou en Marina nog heel veel jaren toe in goede gezondheid

Ruud en Els Lehman

• 
  Ben0001
• 
  Ben0002
• 
  Ben0003
• 
  Ben0004
• 
  Ben0007
• 
  Ben0006
• 
  Ben0008
• 
  scan0003

Bij de nationale patrouillewedstrijden in Ommen in de 50er jaren was de gevleugelde spreuk “Alles went, BEHALVE SEIJGER”

Na bijna 60 jaar kunnen we zeggen “Alles went, OOK SEIJGER”

Ben en Marina voor jullie nog heel veel gelukkige en gezonde jaren samen met de kinderen en de kleinkinderen.
Jullie vrienden: Els en Gerard Nesselaar.

• 
  Padvinders
• 
  Ben & Marina
• 
  Padvinders
• 
  Gerard & Els

Halverwege de jaren 90 investeerde Ortholab (Ben dus) veel in congressen. Vooral de Kieferorthopaeden van ons buurland Duitsland waren erg geïnteresseerd in de know how en de gigantische ervaring op het gebied van alle voorkomende uitneembare beugels. Het ging om een tal van beugels zoals de Frankels ,Bimmlers en Bionator om alles wat maar scheef in de mond stond weer recht te zetten. Het laboratorium beschikt over al deze technieken.

We hadden in die tijd voor 4 kieferorthopedische congressen ingeschreven en omdat we een all round uitstraling moesten hebben besloot Ben….. daarbij hoorde ook dat we hetzelfde pak, een set dezelfde overhemden en stropdassen moesten gaan inkopen. De bedoeling was dat we gepikt en genageld gekleed op het congres moesten staan !

Ben en ik hadden zo ongeveer hetzelfde figuur. Ben iets meer airbag en was 7 centimeter kleiner. Ik heb mijn pak toen iets laten vermaken zodat mijn mouwen tot mijn polsen komt en de broekspijpen net op de schoenen.
Het eerste congres was in München. ’s Morgens snel zoals Ben is douchen en aankleden en terwijl hij de hotelkamer uit liep riep hij nog naar mij “Ik zie je zo beneden”
Ook ik ging douchen en aankleden en wat zie ik?…. mijn broekspijpen zijn veel te lang ,ik kan er wel de vloer mee dweilen en de mouwen van het jasje hingen tot over mijn trouwring heen! Ben had mijn pak aan !!! Ik zo snel als mogelijk met die veel te lange broekspijpen naar beneden en geïrriteerd liep ik naar de Ortholab stand. Voordat ik iets kon zeggen keek Ben me van boven tot onder aan en zei:” Jammer dat je je pak niet hebt laten vermaken, kijk bij mij, Marina die doet zoiets uit zichzelf én keurig op maat”.
Ik kon Ben niet overtuigen dat hij mijn pak aan had. Ik heb dus helaas de hele dag achter mijn stand gestaan en de vloer lopen dweilen én zonder te zien hoe laat het was.
De volgende dag was ik heel vroeg opgestaan om te voorkomen dat Ben weer mijn pak zou aantrekken. Gepikt en genageld verliet ik de hotelkamer terwijl ik riep tegen Ben: ”Ik zie je beneden!”

Hé verstandskies, bedankt voor de vele jaren van orthodontie!!!!!
groet, Wim.

• 
  Ben & Wim

Ben, on the invitation postcard you look fantastic! It seems as if cigarettes and Heineken have worked like preservatives ;-). My deepest congratulation to your birthday and my respect and admiration for a life full of a very sympathetic character and a path of success. All Scheu generations, grandfather, father and myself, have always enjoyed working with you and enjoying you as a real friend!!
And Ben….don´t change a bit, continue to be Ben jezelf! Your friend Christian

• 
  Ben-Scheu

Ben:

Gek op verzamelen van boekjes, radio’s, auto’s en nog veel meer.
Houdt van:
Even ontspannen in je groentetuin en je stekjes
Gezelligheid
Feestjes
Lekker buiten op je motor rijden
Discussiëren
Is altijd een harde werker geweest en nog
Is soms eigenwijs
Is zichzelf
Is gul
Is een soort peetvader
Blijft altijd kennis vergaren en geniet van je vak!
Heeft durf
Helpt en iedereen kan bij hem terecht
Was de sponsor van het Thoomes feestje

70 Jaar lang zijn vele gebeurtenissen de revue gepasseerd en nog lang is de voorstelling niet voorbij. Zoveel is al gezegd en zoveel is al gedaan, maar een ding blijft onveranderd: Jij bent uniek en jij maakt veel mensen blij!

VAN HARTE GEFELICITEERD met je 70ste verjaardag
en nog vele jaren in goede gezondheid!

Dikke kus van je schoonzus,

Renate

• 
  IMG_0705
• 
  IMG_0773
• 
  IMG_0708
• 
  Thoomes reünie 27 sept 09 (124) ook
• 
  Thoomes reünie sep 09 016
• 
  Thoomes reünie sep 09 093

He Ben allereerst feliciteerd met je verjaardag

Ik weet een heel aantal annekedotes van vroeger, te veel om op te noemen, Weet je nog bij Oom Rob balpoints vullen? De inkt spoot tegen het plafond.
Aanstekers vullen met acceton, kreeg je mooie steekvlammen!
De eenden voeren bij Koekebier.
Samen bij de verkenners, jij was de ploegleider, maar ik wou ook de baas spelen met als gevolg dat ik werd afgevoerd!
Wat ik ook wil memoreren is de steun die jij en Marina ons (Ursula en ik) door de jaren heen hebben gegeven, dat vergeet ik nooit meer (even emotioneel).

Je broertje

• 
  100_0041